Τον 19ο αιώνα, περίπου το 1870, ο χειρουργός ιατρός Andrew Taylor Still ανέπτυξε την επιστήμη της Οστεοπαθητικής. Αναζητούσε μια φυσική θεραπευτική μέθοδο που θα προσεγγίζει ολιστικά το σώμα του ασθενούς και του υγιούς ανθρώπου, ενισχύοντας την αυτοθεραπευτική ικανότητα του ανθρώπινου οργανισμού. Από την αρχή, αναγνωρίστηκε η εξαιρετική αξία αυτής της θεραπευτικής προσέγγισης, που σέβεται τις αρχές της Ελληνικής Ιπποκράτειας Ιατρικής.

Σήμερα, μετά από εκατόν πενήντα χρόνια, η Οστεοπαθητική εξακολουθεί να αποτελεί έναν κλάδο του ιατρικού επαγγέλματος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι πτυχιούχοι Οστεοπαθητικοί (DOs) έχουν την ακριβή εξουσιοδότηση να ασκούν νόμιμα ιατρική και χειρουργική πρακτική σε όλες τις 50 πολιτείες.

Επίσης, σε άλλες 65 χώρες παγκοσμίως, οι Οστεοπαθητικοί αναγνωρίζονται και εξασκούν το επάγγελμά τους σύμφωνα με τις ισχύουσες νομοθεσίες και βαθμολογίες (για περισσότερες πληροφορίες, βλ. Benchmarks for Training in Osteopathy, World Health Organization, 2010, Έκδοση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας).